Zamieszczone w nich dane w interesujący i dość pełny sposób charakteryzują sytuację gospodarki naftowej w poszczególnych krajach. Poza ZSRR i Rumunią pozostałe kraje RWPG importują zarówno ropę, jak i produkty naftowe. Import ropy znacznie przewyższa import produktów naftowych, co oznacza, że we wszystkich krajach członkowskich (poza Mongolią) budowane są własne rafinerie i rozwija się przerób ropy. W ten sposób potrzeby w zakresie produktów naftowych pokrywane są głównie przez własny przemysł, a ich import ma charakter uzupełniający. Związek Radziecki sam pokrywa w pełni swoje zapotrzebowanie na ropę, przeznaczając jej nadwyżki na eksport, głównie do krajów socjalistycznych, ostatnio zaś, w coraz większych ilościach, również do Europy Zachodniej.