W rękach międzynarodowych towarzystw naftowych znalazły się praktycznie wszystkie materialne i techniczne środki poszukiwania, wydobycia, transportu i sprzedaży ropy.Czołowe miejsce zajmowało wspomniane siedem wielkich towarzystw. Krajom posiadającym ropę przypadł w tym czasie jedynie bardzo mały udział w wydobyciu i sprzedaży ropy. Wynosił on w 1971 r. na Bliskim Wschodzie 2,3%, w Afryce i Wenezueli — 1,1%.Siedem towarzystw łącznie z francuskim CFP (Compagnie Franęaise des Petroles) utworzyło na Bliskim Wschodzie trzy filie towarzystwa: Iraq Petroleum Company (IPC) działającą w Iraku, Abu Zabi i Katarze, Aramco — działającą w Arabii Saudyjskiej i na wyspach Bahrejn oraz Kuweit Oil Company — działającą w Kuwejcie. W 1953 r. powstało pierwsze państwowe towarzystwo naftowe — włoskie ENI — Ente Nationale Idrocarburi. Towarzystwo to niebawem wystąpiło przeciwko międzynarodowemu kartelowi naftowemu oferując rządom tych krajów, w których wydobywało ropę, większy udział w zyskach, niż było to dotychczas przyjęte.