Na miejscu przeznaczenia przemieszcza się pływaki podtrzymujące platformę i przyjmuje ona wtedy położenie pionowe, a jej część dolną przymocowuje się słupami do dna. Cała ta operacja na olbrzymiej — bo liczącej 550 m wysokości — konstrukcji trwa tylko 87 sekund, przy czym sama zmiana położenia poziomego na pionowe (od początku zmiany do zetknięcia z dnem) — zaledwie 36 sekund. Około 30 m górnej części konstrukcji, tzn. właściwa platforma wiertnicza, pozostaje nad powierzchnią wody. Platforma wytrzymuje fale sztormowe wysokości do około 20 m, temperaturę wody 5°C, prędkość wiatru do 160 km/godz., prędkość prądów morskich przy powierzchni wody do 3 węzłów (5,56 km/ /godz.), lecz 0 węzłów na głębokości 135 m przy słabym trzęsieniu dna morskiego. Trwałość takiej platformy wynosi 40 lat, a jej koszt 50—60 min dolarów. W 1980 r. rozpoczęto pierwsze wiercenie z podobnej platformy w polskim sektorze Morza Bałtyckiego.
MIEJSCE PRZEZNACZENIA
