Jako zespół napędowy stosowano wysokoprężne silniki diesla. Następnie pojawiły się statki o pojemności 500 t i głębokości zanurzenia 9 m. Ten typ zbiornikowca miał silnik o mocy 3500 KM (2574 kW) i pływał z prędkością 11 węzłów (20,4 km/godz.). W latach drugiej wojny światowej ładowność zbiornikowców wzrosła do 16 000 t, a prędkość — do 15 węzłów (27,7 km/godz.). Jako urządzenia napędowe zaczęto stosować zespoły turboelektryczne.Znaczny wzrost mocy przerobowej rafinerii w latach powojennych pociągnął za sobą konieczność zwiększenia ładowności tankowców. Jednocześnie zaczęto rozróżniać zbiornikowce przeznaczone do transportu ropy i produktów naftowych.Rozwój techniki okrętowej umożliwił budowę coraz większych statków. W latach pięćdziesiątych pokazały się pierwsze duże zbiornikowce.