Za pomocą podobnej techniki zamrażania głębokościowego izolowania drewnem budowano fundamenty wież wiertniczych. Nośność gruntu arktyczne- go spada w lecie poniżej 0,2 kg/cm2 i gigantyczna wielotonowa wieża wraz z osprzętem musi być wsparta na czymś w rodzaju pontonu, na którym „pływałaby” w lecie. Aby ograniczyć przenoszenie ciężkich wież wiertniczych z jednego miejsca na drugie wynaleziono sposób wykonywania z jednego punktu wielu otworów naraz, podobnie jak to ma miejsce w wierceniach podmorskich, lecz z zastosowaniem wiercenia ukośnego. W 1973 r. tą metodą wykonano 90% wierceń w Syberii Zachodniej.Specjalna metoda była również potrzebna przy budowie ropociągu o średnicy 1200 mm.