DUŻE CENTRUM WYDOBYCIA

Wydobycie ropy w południowo-wschodniej Polsce wkrótce rozszerzyło się aż po Drohobycz i Borysław. W 1875 r. wynosiło ono 21 000 t, w 1900 r. około 660 000 t, osiągając szczyt prze­kraczający 2 000 000 t w 1909 r. Potem wiele źródeł wyczerpało się i produkcja zaczęła spa­dać. Duże centrum wydobycia i rafinacji ropy w południowo-wschodniej Polsce miało istotny wpływ na rozwój nauk geologicznych, chemii, technologii i inżynierii w wyższych uczelniach Lwowa. Kształciły się tam dziesiątki specja­listów przemysłu naftowego pod okiem tak znanych naukowców, jak Stanisław Piłat (1881—1941), zasłużony profesor Uniwersytetu Lwowskiego, oraz jego żona Ewa Neuman-Piłat (1909—1945). Polska nauka i technika naftowa były w tamtych czasach wzorem dla innych krajów. W 1912 r. np., w rafinerii Minatitian w Meksyku zainstalowano ciągłą destylację ro- PY wg polskiej technologii profesora Piłata.